Już za kilkadziesiąt minut na Hearthstone'owym kanale Twitch.tv kolejna transmisja pokazowych rozgrywek w nadchodzącej elektronicznej karciance Blizzarda. Dzisiejszy przekaz będzie skupiał się na zaprezentowaniu trybu "Kuźnia" i wszystkiego, co z nim związane. Oglądajcie transmisję z Hearthstone: Heroes of Warcraft już od 19:00 naszego czasu.

Jak za każdym razem przy okazji tego rodzaju newsów, włączcie wpierw jakiś dramatyczny podkład muzyczny. W komunikacie prasowym wydanym przy okazji olbrzymiej transakcji finalizowanej właśnie przez holding Activision Blizzard - wykupu swoich akcji od francuskiego Vivendi - znalazła się też aktualna liczba abonentów World of Warcraft. MMO Blizzarda abonuje już "tylko" 7.7 miliona osób. To spadek o 600 000 względem poprzedniego kwartału. Badum tsh.

Konferencja telefoniczna dla inwestorów organizowana w związku z odkupem akcji należących do francuskiego giganta medialnego Vivendi jest zaplanowana na dziś wieczór, nie ma więc jeszcze żadnego komentarza dotyczącego wyników WoW-a ani pozostałych marek Activision Blizzard. Jest natomiast dużo innych liczb, które mogą robić wrażenie.


Holding wykupuje od borykającego się z problemami finansowymi Vivendi około 429 milionów akcji za kwotę 5.83 miliarda dolarów (13.60 $ za akcję). Ten ruch sfinansuje dzięki 1.2 miliarda dolarów środków własnych i 4.6 miliarda kredytu od amerykańskich banków. Jednocześnie grupa inwestycyjna założona przez dyrektora generalnego Acti-Blizz Bobby'ego Koticka oraz członka zarządu Briana Kelly'ego (do której zresztą sami wnieśli własne 100 milionów dolarów) wykupiła od francuzów dodatkowe 172 miliony akcji za 2.34 miliardy dolarów, co stanowi 24.9% udziałów. Za wszystkie odkupione akcje Vivendi otrzyma więc 8.17 miliarda zielonych, a w ich ręku pozostanie jeszcze 12% udziałów.

Dzięki tej pełnej bajońskich sum transakcji spółka Activision Blizzard stanie się niezależna. Większość udziałów będzie w posiadaniu publicznych inwestorów. Zobaczymy, czy w dalszej perspektywie rozłąka z Vivendi zaowocuje jakimiś zmianami w funkcjonowaniu growego giganta. Na lepsze lub, o zgrozo, na gorsze.

Wiele zachodnich serwisów filmowych relacjonujących trwający w San Diego konwent Comic Con 2013 donosi, że zupełnie niespodziewanie, w czasie trwającego panelu Warner Bros. i Legendary...


Po projekcji teasera reżyser Duncan Jones powiedział zgromadzonej publiczności, że zawsze chciał zagłębiać się w fantazję, a ten projekt to spełnienie marzeń, bo może stworzyć w nim cały świat. Ogłosił start zdjęć na początku 2014 roku!

News będzie aktualizowany na bieżąco w miarę napływu kolejnych informacji.

Aktualizacja 00:52:

Materiał zaczyna się od pokazania pustynnego otoczenia z dużymi formacjami skalnymi tworzącymi coś, co można nazwać areną walk. Część nieba mieni się zielonkawym kolorem. Mężczyzna w zbroi przygotowuje się do bitwy. Dobywa swój miecz i czyni to dość głosno wobec cichej bryzy.

Mężczyzna zauważa w pobliżu szkielet i podnosi tarczę martwego żołnierza, po czym uderza swoim mieczem o tarczę. Powolny, szeroki kadr po chwili ukazuje szerokie plecy innej, wielkiej postaci stojącej dalej.

Kamera wciąż się porusza pokazując broń dzierżoną przez drugą postać - orkowy młot wojenny. W tym momencie publiczność na hali H oszalała i przynajmniej część ludzi zaczęła łapać, czego może dotyczyć ten tajemniczy materiał (pierwszą myślą było, że jest to coś z 300: Początek imperium).

W tle żołnierz postąpił na bok - postacie dzieli spora odległość. Zaczynają na siebie nacierać i widzimy widok z perspektywy trzeciej osoby, znad biegnącego orka, a gdy uderza swym młotem, widok zmienia się na perspektywę żołnierza unoszącego tarczę. Bronie zderzają się.

W tym momencie teaser "klimatu", jak go nazwano, dobiega końca i wyłania się animowane logo WARCRAFT. Publiczność wpada w szał.

Źródło: ScreenRant.com

Aktualizacja 01:30:

@JudgeHype will not be releasing that on the net, I'm afraid.

— Duncan Jones (@ManMadeMoon) July 20, 2013

Typowo dla Comic Conu, większość materiałów wideo tam pokazywanych pozostaje niejawna, widzieć je mogła jedynie publiczność, która odwiedziła konwent. Wygląda na to, że w przypadku teasera filmu Warcraft będzie tak samo. Duncan Jones w tweecie powyżej oznajmił, że prezentowanego w czasie panelu teasera nie zobaczymy w internecie.

Przynajmniej nie w oficjalnej formie. Miejmy nadzieję, że ktoś po partyzancku jednak nagrał materiał i nie dał się złapać ochroniarzom.

Dodatkowe informacje: Teaser został określony jako "zajawka klimatu". Nie był to materiał pochodzący bezpośrednio z filmu, jako że zdjęcia jeszcze się nawet nie zaczęły. Potwierdzono, że Warcraft będzie filmem aktorskim, a nie komputerową animacją.

Panel z prezentacją teasera Warcrafta to ten sam, na którym chwilę później Zack Snyder ogłosił następny projekt filmowy z uniwersum DC, w którym Superman i Batman wystąpią razem. Czujecie tyle epickości w jednym miejscu i czasie?

Aktualizacja 20:20:

W internecie pojawiło się nagranie z krótkiej rozmowy z Duncanem Jonesem w czasie panelu, tuż po projekcji teasera:


Jak widać, z Duncana niezły geek. Dzięki za link, Temahemm.

Zabierałem się za nową książkę Michaela Stackpole'a kilkukrotnie. Główny bohater to ani mój ulubiony, ani też niezbyt mnie dotąd ujmujący. Bałem się do tego cholernie, że połączenie orientalnej, nadal jeszcze dość świeżej w Warcrafcie Pandarii jako miejsca akcji, wątku niechybnie pełnego "jamajczących" dialogów oraz autora nowego w tym uniwersum zaowocuje ciężkostrawną, kiczowatą opowiastką. Szczęśliwie jednak obawy były w większości nieuzasadnione.

Na początku warto powiedzieć, że Vol'jin: Cienie Hordy to książka zupełnie inna od poprzedniego tytułu z cyklu World of Warcraft, Wichrów Wojny. Właściwie to jest odmienna od większości powieści wydanych pod szyldem świata fantasy Blizzarda. Wielkiej polityki tu nie uświadczymy, rozgrywa się ona gdzieś daleko "w świecie za mgłą", jak rzekłby mieszkaniec Pandarii. Monumentalnych bitew na pół objętości tomu też się nie spodziewajcie. Nie ma jednak czego żałować, bo dzięki brakowi tychże nareszcie znalazło się więcej miejsca na rzecz najważniejszą: kreację postaci.

Bohaterowie na kartach powieści Michaela Stackpole'a stają się pełnokrwiści, wielowymiarowi. Dają się lubić, darzy się ich szacunkiem i rozumie podejmowane decyzje. Zagłębianie się w myślach (czasem nawet dosłownie!) wyszło autorowi świetnie, a przy okazji pomogło wybrnąć z kłopotliwej na dłuższą metę konieczności obszerniejszego dialogowania Vol'jina. Bo wiecie, myśli trolli jamajskim być akcentem pisane już nie muszą (chociaż w formie spolszczonej ciężko to już nazywać "jamajczeniem"). Wszystkiemu temu pomaga fakt, że pierwszoplanowych postaci jest naprawdę niewiele i nie ma tu aż tyle (momentami natrętnego w poprzednich tytułach) skakania z jednego krańca świata na drugi... a przynajmniej tak się tego nie odbiera, bo i susy są niewielkie - całość akcji dzieje się niemal wyłącznie na północy Kun-Lai. Intymny klimat klasztoru Shado-Pan jeszcze mocniej ogniskuje uwagę czytelnika na sytuacji garstki znajdujących się tam przyjaciół.


Klimat to słowo-klucz. W Cieniach Hordy jest lepszy, niż mógłbym przypuszczać w najśmielszych snach. Ok, w samej grze Blizzardowi wyszedł fenomenalnie, ale miałem obawy, jak wypadnie po przełożeniu na papier. Czapki z głów - Pandaria wręcz wyziera z kartek powieści Stackpole'a i pozwala przenieść się niemal wszystkimi zmysłami do bajecznej krainy pełnej cudownych zapachów, napitków i krajobrazów. Chen Stormstout wyrasta przy okazji z zabawnego miśka na dojrzałą postać uosabiającą równowagę, która stanowi główny motyw historii. Opisy wspaniale oddają istotę rzeczy, którą tak dobrze czuje się grając w Mists of Pandaria - widać wyraźnie, że autorowi gra także jest nieobca.

Jeżeli coś czasem wyrywa nas z tego klimatu, to jest to, co stwierdzam ze smutkiem, polski przekład. Nie chodzi jednak o tłumaczenie - to jest dobre, a momentami nawet bardzo dobre. Chodzi o korektę i jej wyraźną powierzchowność. Mogę się tylko domyślać, czym taka sytuacja jest spowodowana - zbyt małą ilością czasu. I choć zdążono na premierę, to nie usprawiedliwia to jednak zdecydowanie nazbyt częstych powtórzeń - "troll", a w rozdziałach "bitewnych" "Zandalari" zwracało moją uwagę za wiele razy. Natrafiałem też na sporadyczne literówki, a nawet na ewidentne pomyłki. Szkoda, tym bardziej że pierwsza powieść World of Warcraft, jaka wyjechała z Fabryki Słów, czyli Jaina Proudmoore: Wichry Wojny była pozbawiona takich kwiatków.

Pomimo tych niedociągnięć w polskim przekładzie, Vol'jin: Cienie Hordy to książka, którą bez wstydu można polecić nie tylko fanom Warcrafta, ale także każdemu miłośnikowi literatury fantasy. Lider plemienia Mrocznych Włóczni stawia w niej mnóstwo pytań, w większości natury egzystencjalnej, i stopniowo na nie odpowiada. Ja dziś mogę wam odpowiedzieć na jedno, prostsze: czy warto sięgnąć po Cienie Hordy? Absolutnie tak!

Wkrótce kilka egzemplarzy będziecie mogli dostać prosto od nas.

W ramach śródwakacyjnego nadrabiania okrutnych zaległości (za które, jako naczelny, szczerze przepraszam wszystkich użytkowników) przyszła pora poinformować o nowościach, jakie zawitały kilka dni temu do Blizzard Store. Tymi nowościami, które (jak wszystko w sklepie Zamieci) kosztują prawdziwe pieniądze, są trzy nowe hełmy służące do transmogryfikacji. Ich walory estetyczne pozostawiam do oceny każdemu z was, tak samo jak cenę, którą w przypadku każdego z przedmiotów ustalono na poziomie 12 euro (~51 zł).


Zanim powyższe hełmy trafiły do sprzedaży, Blizzard opublikował ogólną zapowiedź nowości nadchodzących do swojego sklepu. Z niej dowiadujemy się, że prócz transmogryfikowalnych przedmiotów pojawią się także drobne, interaktywne zabawki przypominające te dodawane od lat do karcianki World of Warcraft. Nie wiadomo jeszcze, kiedy znajdą się w sprzedaży oraz jaka będzie ich cena, ale poznaliśmy w szczególe dwa z nich.

Kilka miesięcy temu cieszyliśmy się z okazji premiery polskiej wersji książki „Jaina Proudmore: Wichry Wojny”. Dla fanów World of Warcraft była to gratka, która obudziła nadzieje: może bedą następne książki w wersji polskiej? Może to nie tylko ”wypadek przy pracy”? Dziś już wiemy, że to nie był wypadek, ba – jest coraz lepiej. Fabryka Słów nie tylko poszła za ciosem i sprezentowała nam tłumaczenie Vol’jina, czyli kolejnej książki z uniwersum Warcrafta – dodatkowo książką „Vol’jin: Cienie Hordy” w wersji polskiej cieszyliśmy się tego samego dnia, co wersją angielską. Fabryka Słów nas rozpuszcza i miejmy nadzieję, że nie przestanie.


Tak oto w nasze ręce trafia historia przywódcy plemienia Mrocznych Włóczni, od momentu gdy dociera on po raz pierwszy do Pandarii i wszelkich konsekwencji tej wizyty. Pod względem fabularnym książka jest świetnym uzupełnieniem ostatnich łatek. Nie chcę zdradzać za dużo, aby nie psuć zabawy tym, którzy za książkę dopiero planują się zabrać, więc powiem tylko tyle, że ranny Vol’jin uratowany przez dawno niewidzianego przyjaciela w trakcie rekonwalescencji uczy się wielu rzeczy, na nowo też definiuje te, które do tej pory uważał za oczywiste. Ma także sporo czasu, aby zastanowić się nad przyszłością swojego ludu i tym, czym jest wierność, a także przemyśleć kierunek, w jakim zmierza Horda pod panowaniem Garrosha.

Zanim skupię się na samej książce, kilka słów o autorze. Michael A. Stackpole nowym w fantastyce pisarzem nie jest, jednak po raz pierwszy zmierzył się z Warcraftem. I trzeba przyznać, że jak na pierwsze starcie – wyszedł obronną ręką. Nie jest to może dzieło epokowe, ale jak najbardziej warte przeczytania. Cała historia poprowadzona jest bardzo sprawnie. Początek lekko kuleje, ale dość szybko autor pokazuje, że ma nie tylko pomysł na całą książkę, ale też warsztat. Pojawia się kilka wpadek fabularnych, w kilku sytuacjach mamy pewien brak konsekwencji (czy naprawdę Tarana Zhu trzeba uczyć jak pić herbatę?), są to jednak zjawiska na tyle marginalne, że nie tylko nie burzą fabuły, ale również mogą przejść kompletnie niezauważone.


Warty wspomnienia jest obraz Pandarii rysowany przez autora. Wspaniałe opisy i świetnie oddany klimat, a smak trunków Chena prawie czuć na języku.

Tak więc od siebie mogę powiedzieć tyle: dobra robota, panie Stackpole, witamy w Azeroth i mamy nadzieję, że zostanie pan z nami.

Co do fabuły, to jak wspomniałam, jest ona przemyślana. Nie ma dziur fabularnych, nie ma słodzenia, jest za to ciekawe podejście do postaci Vol’jina. Sama postać staje się jeszcze bardziej interesująca i złożona, świetnie też jest prowadzona przez autora. Zresztą wszystkie postacie są niezwykle starannie zbudowane, każda też jest inna. Nie ma kalki, nie ma powtórek. Najlepszym przykładem są Pandareni – czy to Taran Zhu czy Chen – każdy z nich ma własną osobowość i czuje się historię za daną postacią. Oczywiście wszystkie należą do świata Warcrafta i ich historia jest nam znana, jednak przedstawienie tych postaci jako wielowymiarowych w powieści zależy od umiejętności autora. I w „Cieniach Hordy” ta kompleksowość jest wyraźnie zarysowana. Nie zdradzając szczegółów fabuły – po lekturze Vol’jina lubię jeszcze bardziej.

Jeśli chodzi o polską wersję językową, to jest słodko - gorzko. Z jednej strony tłumaczenie nie wyje, jest solidne i na wysokim poziomie. Z drugiej jest kilka lekkich potknięć. Dlaczego cloud serpents to serpenty? Poza tym tłumaczka używa słów takich jak „kazić”, a kilka stron dalej mamy postać „łapiącą” o co chodzi. Nie do końca też rozumiem koncept słowniczka. O ile w przypadku Długostepów czy Rubieży ma to sens, to po co pozycja raptor czy saurok jeśli tłumaczone są odpowiednio na raptor i saurok? Jeśli jest saurok, to czemu nie ma Śnieżnej Lilii? Brak tu pewnej konsekwencji. Tak, wiem, czepiam się. Jednak mimo kilku takich potknięć, które można wyłapać jeśli się szuka, całość czyta się bardzo przyjemnie. Nie zrozumcie mnie źle - to nie jest wbrew pozorom łatwy tekst do przetłumaczenia i mimo tego, że się czepiam, z czystym sumieniem pogratuluję tłumaczce roboty. Udało się utrzymać klimat, nie widać też wpływu tłumaczki na kształt fabuły, a to największy problem przekładów. Zwłaszcza w przypadku Vol’jina, który „jamajczy”, polska wersja językowa jest bardzo sprawnie skonstruowana. Widać, że pani Małgorzata Koczańska, która tekst tłumaczyła, nie jest obca w świecie fantastyki i ma konkretny warsztat. W skali od 1 do 10 – solidne 9 punktów.

Podsumowując – bałam się tej książki. Ani to łatwy tekst, ani łatwy temat, słowem wyzwanie i dla autora i dla tłumaczki. Udało się każdemu. Do książki robiłam kilka podejść, ale gdy już się za nią zabrałam, trudno było się oderwać. To kawał solidnej, przemyślanej, interesującej i dobrze napisanej historii, którą z czystym sumieniem polecę nie tylko fanom Warcrafta.

Jedna z najstarszych oraz najbardziej utytułowanych polskich gildii PvE, rezydująca na serwerze Burning Legion po stronie Hordy uległa rozpadowi. 2 lipca 2013 roku, po prawie ośmiu latach istnienia gildia Innominate zakończyła oficjalnie swoją działalność.

To właśnie do tej gildii należała zdecydowana większość "First Kill" z dodatku The Burning Crusade. Nie można również przejść obojętnie obok dobrej postawy podczas progresu Dragon Soul, gdzie jako pierwsi zabili Deathwing'a na poziomie heroicznym! Gildia Innominate od zawsze znajdowała się w ścisłej czołówce w Polsce.

Zapewne wielu z Was pamięta różnego rodzaju okolicznościowe, niekoniecznie cenzuralne komiksy, jakie były przygotowywane przez jednego z graczy o nicku SunNight. Poniżej przedstawiamy ostatni z nich, który w sposób metaforyczny ukazuje rozpad gildii. Oprócz tego zachęcamy do zapoznania się z filmikiem, w którym możecie dowiedzieć się co nie co na temat powodów rozwiązania Innominate.



Dziękujemy Wam za te wspaniałe lata progresu, podczas których mogliśmy śledzić Wasze losy oraz ekscytować się Waszymi osiągnięciami. Życzymy powodzenia, już poza grą! Wszystko co dobre szybko się kończy...