Wciąż dopisywane kolejne rozdziały historii sprawiają, że uniwersum Warcrafta staje się niczym niekończąca się opowieść. Jedni bohaterowie odchodzą, a ich miejsce zajmują nowe pokolenia herosów. Część fanów z entuzjazmem przyjmuje dalsze losy swych ulubieńców i ich potomków, towarzysząc im w wiekopomnych bitwach w kolejnych rozszerzeniach do gry World of Warcraft. Inni zaś z sentymentem wracają do przeszłości, przeżywając drugą młodość na klasycznych serwerach. Nadchodzące nowości książkowe niewątpliwie uradują zarówno jednych, jak i drugich.

Już 29 czerwca do polskich księgarń trafi kolejny tytuł z serii Blizzard Legends – Dzień smoka pióra Richarda A. Knaaka. Ten prawdziwy klasyk lata temu dla wielu polskich graczy był okazją do pierwszego spotkania z literacką stroną uniwersum. Nowe tłumaczenie to prawdziwa gratka dla osób chcących poznać jego starsze dzieje i dowiedzieć się więcej o jednym z ważniejszych wydarzeń Drugiej Wojny, jakim była misja mająca na celu uwolnienie Smoczej Królowej Alexstrazy – zniewolonej za pomocą pradawnego artefaktu jednej z najpotężniejszych istot na Azeroth. Tylko ona i jej potomstwo zmuszone do służby dzielą Hordę od definitywnej porażki w konflikcie z Przymierzem Lordaeronu.

W ślad za Dniem smoka, bo już 27 lipca, ukarze się długo wyczekiwana Sylwana autorstwa Christie Golden. Najnowsza powieść poświęcona została w całości życiu niegdysiejszej bohaterki wysokich elfów, nieumarłych Porzuconych i wojowniczej Hordy – tytułowej Sylwanie Bieżywiatr. Mająca swój debiut równo 20 lat temu w trzeciej części strategicznej odsłony Warcrafta elfia łowczyni przeszła długą i krętą drogę od generał tropicieli, Królowej Banshee, Wodza Hordy do znienawidzonej przez wszystkie nacje sojuszniczki Nadzorcy Zovaala. Wielu fanów krytykowało nie tylko decyzje podejmowane przez Sylwanę ostatnimi czasy, ale przede wszystkim brak logiki w podejmowaniu kolejnych wyborów. Powieść w końcu odkryje wszystkie motywy Sylwany i pozwoli odpowiedzieć na zadawane sobie masowo przez fanów pytanie „Dlaczego?”.

Jeśli więc jesteście fanami Warcrafta, kochacie fantasy z długouchymi elfami i przysłaniającymi niebo smokami, z oszałamiającą magią i szczękiem oręża lub po prostu szukacie niewymagającej, ale wciągającej i pełnej żywej akcji lektury na wakacje, nie wahajcie się sięgnąć po nowości spod szyldu uniwersum Warcrafta nakładem Wydawnictwa Insignis.

Honor – wartość najwyższa dla Hordy i każdego walczącego pod jej sztandarem. Od czasu, gdy Thrall stanął na czele połączonych klanów i odbudował Hordę, włączając w jej szeregi również inne ludy, honor zawsze stał na pierwszym miejscu – w czasach pokoju, jak i wojny. Od krwawego elfa po taurena, każdego obowiązywał ten sam kodeks. To wszystko uległo zmianie po objęciu posady Wodza przez Garosza Piekłorycza. Kiedyś umiłowaniu honorowej walki dorównywał jedynie jego wybuchowy charakter i chęć do wojaczki, ale po tamtych czasach zostało jedynie smutne wspomnienie. Ten, który był gotów wydalić ze swych szeregów zasłużonych oficerów i obedrzeć ich z wszelkich godności za nieczyste zagrania na polu bitwy, sam zaczął knuć i spiskować w cieniu. Kto nie zawahał się skazywać na śmierć za zabijanie cywilów najbardziej tchórzliwymi metodami, ironicznie zaczął te same metody stosowane przez siebie uważać za czyn popełniony na chwałę Hordy.

Ci, którzy pozostali wierni wizji Hordy Thralla, za długo znosili szaleństwa nowego Wodza. Niestety przywódca trolli z plemienia Mrocznych Włóczni, Vol’jin, zbyt późno zdecydował się podjąć działania mające na celu odsunięcie Garosza od władzy. Wódz ubiegł trolla, organizując zamach na jego życie w czasie kampanii wojennej w odległej Pandarii. Jednak Vol’jin wyślizgnął się śmierci. Ciężko ranny, na granicy wytrzymałości trafił do Klasztoru Szado-Pan skrytego na Szczycie Kun-Lai.

Przebywanie u tajemniczych mnichów rozpocznie zupełnie nowy rozdział w życiu Łowcy Cieni. Vol’jin pozna nie tylko nowe techniki walki, ale przede wszystkim nauczy się filozofii pandarenów, która pomoże mu odnaleźć równowagę i widzieć świat zupełnie inaczej niż do tej pory.

Udaj się wraz z Vol’jinem i jego rubasznym kompanem, Czenem Gromowarem, w niezapomnianą podróż po skrytej za mgłą przez 10 000 lat Pandarii. Powieść pióra Michaela Stackpole’a przybliży Wam nie tylko początki buntu w Hordzie, na czele którego stanął Vol’jin z Mrocznych Włóczni, ale przede wszystkim pozwoli odkryć piękno orientalnej krainy pandarenów, ich kulturę, zwyczaje, a nawet kuchnię. Nie wahaj się dłużej i przeżyj kolejną przygodę ze swymi ulubionymi bohaterami uniwersum Warcrafta.

Kto powiedział, że każda powieść z uniwersum, które ma Wojnę w swej nazwie, powinna traktować o wielkich bitwach i potyczkach? Nawet dla najzacieklejszych wojowników musi w końcu przyjść chwila odpoczynku, zastanowienia się nad swoim życiem i wejrzenia w głąb siebie. Vol’jin, wódz plemienia Mrocznych Włóczni, nie mógł jednak zdobyć się na docenienie czasu spokoju, jaki zesłał mu los i to z oczywistych przyczyn. Długie senne dni spędzone w pandareńskim klasztorze mnichów Szado-Pan nie były podyktowane potrzebą odnowy duchowej ani chęcią odbycia podróży w poszukiwaniu swego prawdziwego ja – była to konieczność i bolesny skutek zdradzieckiego zamachu na jego życie, gdy Wódz Hordy, Garosz Piekłorycz, zdecydował się usunąć tych, którzy nie pochwalali jego zbrodniczych rządów.

Tamtego dnia Vol’jin miał zginąć, ale nie tylko bóstwa trolli, tajemnicze loa, miały go w swej opiece. Aura Pandarii starająca się utrzymać wszystko w równowadze, w osobie trolla przywróciła ją w klasztorze Szado-Pan, sprowadzając go do mnichów jako przeciwieństwo znajdującego się w murach rannego wojownika Przymierza. Od tego dnia życie Vol’jina będzie musiało ulec wielkiej zmianie. Nie tylko będzie zmuszony nauczyć się żyć z odniesionymi ranami, ale też zrozumieć styl i sposób życia swoich gospodarzy, a nawet spróbować pogodzić się ze znienawidzonym przedstawicielem przeciwnej frakcji.

Vol’jin: Cienie Hordy to wyjątkowa pozycja z bogatej literackiej odsłony World of Warcraft. W powieści poświęcono więcej miejsca na opisy i przemyślenia głównych bohaterów. Zwolnienie tempa akcji pozwoliło zaś w jeszcze wiarygodniejszy sposób oddać uroki i styl życia tajemniczych pandarenów, ich filozofii, historii i… kuchni. Z czasem jednak terror wojny zdołał się przedrzeć przez woal spokoju okrywający Pandarię i schronienie Vol’jina, zmuszając trolla wraz z jego nowymi, jak i starymi towarzyszami, by znów sięgnąć po broń.

Vol'jin: Cienie Hordy od Wydawnictwa Insignis trafi na półki księgarń już 28 lipca!

Długo wyczekiwany patch 9.1 Chains of Domination w końcu zagościł na serwerach. Starania Nadzorcy, by zerwać swe łańcuchy i uwolnić się z Czeluści, przybierają na sile. Lwią część w jego planach ma odegrać nomen omen niegdysiejsze lwiątko, a obecnie młody lew Wichrogrodu, czyli Anduin Wrynn, przymuszony runicznymi okowami do haniebnej służby.

Już na starcie kolejnego rozdziału historii Krain Cienia uraczono nas wyjątkowo dynamicznym i barwnym przerywnikiem, w którym nareszcie krzyżują się drogi Tyrande i Sylwany. Czy zesłana przez Elunę w darze (lub przekleństwie) moc Nocnej Wojowniczki okaże się wystarczająca w walce z prawą ręką Nadzorcy, której nie sprostał nawet władający siłami Króla Lisza Bolvar Fordragon? Jeśli nie boicie się spoilerów, sprawdźcie sami!

Wichry Wojny ponownie zawyły nad krainami Azeroth, zwiastując nadchodzącą wojnę między Przymierzem i Hordą. Chociaż obie frakcje łączyły już nie raz swe siły w walce ze wspólnym wrogiem, przyjęcie tytułu Wodza Hordy przez młodego i gniewnego Garosza Piekłorycza może położyć kres dawnym sojuszom. Wojowniczy ork traktuje każde osiedle Przymierza w Kalimdorze jako jawną zniewagę dla Hordy i nie spocznie, póki cały kontynent nie znajdzie się pod jego ciężkim butem. Największym cierniem w jego oku jest wyspa Theramore Jainy Proudmoore. Chociaż młoda czarodziejka nie skrywa swej sympatii do rasy orków, dla nowego Wodza nie jest to okolicznością łagodzącą, a jedynie dodatkową zniewagą.

W obronie wyspiarskiej twierdzy i największego przyczółku Przymierza w Kalimdorze staną najznamienitsi i najbardziej zasłużeni generałowie, ale czy ich obecność zdoła ocalić miasto przed gniewem Hordy? Garosz, wykorzystując swą władzę Wodza, wymusza na pozostałych przywódcach frakcji, aby wzięli udział w kampanii wojennej i niezależnie od swych poglądów ponownie stali się niszczycielską siłą, która zmiecie każdego, kto stanie im na drodze.

Jednak nawet siła największej armii blednie, gdy na plac boju wkracza magia. Jej moc jest tak wielka, że potrzebuje swych strażników. Od zarania dziejów zajmował się tym ród błękitnych smoków, który obserwował użytkowników tajemnej sztuki oraz sprawował pieczę nad potężnymi artefaktami mogącymi zagrozić swą mocą całym krainom. Niestety nawet najpilniej strzeżony skarb może paść ofiarą złodziei. Źrenica Światła, najświętszy artefakt smoków, została skradziona. Przywódca błękitnego rodu, były Aspekt Magii Kalegos, udaje się do Theramore, by prosić władczynię miasta o pomoc w odnalezieniu zguby.

Czy Jaina zdoła pomóc Kalegosowi w jego misji? Czy magiczny talent czarodziejki jest jedynym powodem zwrócenia się do niej z prośbą o pomoc, czy może skrywa się za tym coś więcej? Czy uda się odnaleźć potężny artefakt, zanim Garosz rozpocznie kampanię podporzadkowania sobie Kalimdoru? Możecie przekonać się już teraz, sięgając po powracające do polskich księgarń Wichry Wojny autorstwa Christie Golden.

Chociaż połączone siły śmiertelników i Smoczych Aspektów zdołały pokonać Śmiercioskrzydłego, wywołany przez niego globalny Kataklizm odcisnął na zawsze swe piętno na Azeroth. Pomimo starań szamanów duchy żywiołów wciąż pozostawały skłócone i potrzebowały czasu na powrót do równowagi. Nie będzie im to jednak dane, a Wichry Wojny ponownie zawieją nad umęczonymi krainami.

Po pozbyciu się zagrożenia ze strony sług Przedwiecznych Bogów, niedawno wybrany na Wodza Hordy wojowniczy Garosz Piekłorycz może w końcu wprowadzić w życie swój wielki plan podporządkowania sobie całego kontynentu Kalimdoru. Jego żądza podboju jest tak wielka, że nie zawaha się zerwać paktu zawartego między poprzednim Wodzem, Thrallem, a największą orędowniczką pokoju na Azeroth i najwierniejszą sojuszniczką Hordy po stronie Przymierza – Jainą Proudmoore. Nie ma znaczenia, ile razy czarodziejka dawała orkom dowód swej sympatii i jak bliska przyjaźń łączyła ją z Thrallem – dla Garosza miasto Jainy na wyspie Theramore jest jednym z przyczółków Przymierza w Kalimdorze i, podobnie jak inne osiedla przeciwnej frakcji, powinno zostać zmiecione z powierzchni ziemi. Za wszelką cenę. Chociaż wielu przywódców Hordy krytycznie przygląda się przygotowaniom Garosza do inwazji, nie wiadomo, czy znajdą w sobie siłę, by w porę sprzeciwić się rozpętaniu kolejnego konfliktu.

Widmo wiszącej nad Theramore zagłady nie jest jednak jedynym zmartwieniem, jakie spędza sen z powiek władczyni miasta, Jainie Proudmoore. Z powodu jej magicznych zdolności, do Theramore przybył sam Kalegos, dawny Smoczy Aspekt, który poświęcił swe moce w walce ze Śmiercioskrzydłym. Chociaż wielu ze smoczego rodu porzuciło po bitwie swe obowiązki, Kalegos pozostał na straży dawnej domeny. Jednak nawet smoki nie są nieomylne, o czym boleśnie przekonał się przywódca błękitnego rodu. Ich największy skarb, Źrenica Światła, został skradziony, a jego strażnicy bezlitośnie wymordowani. Licząc na pomoc Jainy w poszukiwaniach, Kalegos przybył na wyspę Theramore, by wspólnymi siłami zlokalizować artefakt, którego moce mogącą ponownie zagrozić bezpieczeństwu Azeroth.

Opowiedzenie kolejnego rozdziału historii Jainy Proudmoore i Garosza Piekłorycza powierzono Christie Golden, autorce licznych bestsellerów New York Times’a oraz czołowej pisarce literackiej strony uniwersum Warcrafta. Spod jej pióra wyszły wysoko oceniane tytuły takie jak: Władca klanów, Arthas: Przebudzenie Króla Lisza, Narodziny Hordy czy wydana ostatnio Podróż przez Azeroth: Wschodnie Królestwa.

Pamiętam czasy, gdy dobrych fanowskich machinim z World of Warcraft było jak na lekarstwo. Może trudno w to uwierzyć, gdy dziś mamy twórców, którzy biją na głowę oryginalne przerywniki z gry lub poprawiają już istniejące, ale tak właśnie było. Jeśli już pojawiało się coś zadowalającej jakości, często przypominało gameplay jedynie z filmowym akcentem, a ruchy występujących postaci były mocno ograniczone i kończyły się na komendach znanych graczom, czyli walk, sit, talk etc.

Oczywiście niektóre produkcje były do tego stopnia dopracowane, a ich fabuła przemyślana, że pomimo utrudnień efekt był i tak zachwycający. Wystarczy przytoczyć tutaj legendarną już serię Tales of the Past czy Azerothian Super Villains.

Jednakże, to nie te kultowe serie wyprowadziły moim zdaniem machinimy na wyższy poziom, ale The Craft of War: BLIND autorstwa Percula'i. Pamiętam moje zaskoczenie, gdy modele strażników z gry poruszały się niczym żywi ludzie. Każda postać miała swoje własne animacje, zrobione od zera przez autora.

Akcja machinimy przeniosła nas do kładącego się spać po trudach dnia Wichrogrodu. Każdy dobry obywatel powinien wtedy już znaleźć się w swym łóżku, ale dobrze wiemy, że ciemne i wyludnione uliczki przyciągają jak magnes wszelakich zbójców i łotrzyków. Tak też stało się tej nocy, gdy do dobrze strzeżonego miasta przybyła elfia zabójczyni. Jej celem była Katrana Prestor - szlachcianka posiadająca dwa oblicza...
Złożoność kombinacji i prawdziwy taniec ostrzy, jakiego doświadczaliśmy w machinimie sprawiał, że nawet osoby, którym mógł nie odpowiadać podkład muzyczny, stawiały ją wysoko na swojej liście ulubionych fanowskich twórczości.

Jeśli jeszcze nie widzieliście tej kultowej animacji, poniżej zamieszczam odnośnik. Niestety oryginalnego pliku nie znajdziecie już na YouTube, ale na szczęście został powielony i przetrwał chociaż w takiej formie.




Po ponad 10 latach możemy w końcu obejrzeć machinimę, która może uchodzić za drugą część dzieła. Mark, wielki fan oryginału, przygotował własny, zapierający dech w piersiach swą złożonością, film The Craft of War: REDEMPTION. Autor oddał w nim nie tylko cześć pierwszej części, ale również uhonorował największego ninja pullera uniwersum Warcrafta, czyli Leeroya Jenkinsa. Efekt? Zobaczcie sami!

Zażegnanie konfliktu między Przymierzem i Hordą, którego świadkami byliśmy w zakończeniu Bitwy o Azeroth, dało czempionom świata chwilę wytchnienia. Jednakże, gdy ci regenerują siły przed nadchodzącymi wydarzeniami z Krain Cienia, władcy królestw nie mogą pozwolić sobie na odpoczynek. Azeroth wciąż pozostaje niebezpiecznym i tajemniczym miejscem, a ostatnie zawirowania w historii sprawiły, że skrupulatnie zbierane raporty z najdalszych zakamarków królestw straciły na aktualności. W obawie przed nieznanym, król Wichrogrodu, Anduin Wrynn, zlecił swojemu mistrzowi szpiegów, Matiasowi Shawowi, misję eksploracyjną, której celem jest udokumentowanie zmian w krainach oraz skatalogowanie rozsianych po nich potężnych artefaktów.

Powyższe wprowadzenie mogłoby śmiało uchodzić za wstęp do pełnoprawnej powieści ze świata Warcrafta, ale tym razem w nasze ręce trafia zupełnie inna niż dotychczas pozycja – zarówno pod względem treści, jak i wyglądu.

Podróż przez Azeroth to książka, w której znajdziecie opisy najważniejszych krain Wschodnich Królestw – jednego z najważniejszych kontynentów Azeroth, na którym rozgrywały się m.in. wielkie batalie wojen z orkami i plagą nieumarłych. Nie da się nazwać jej jednak pozycją czysto historyczną (czyli poświęconą Lore). To połączenie książki historycznej z odrobiną geografii i domieszką fabuły. Całość ma zaś przypominać raport przygotowany dla Anduina wraz z adnotacjami i spostrzeżeniami Matiasa Shawa.


Informacje zawarte w Podróży przez Azeroth powinny okazać się interesujące zarówno dla fanów obecnych wydarzeń World of Warcraft, jak i tych, którzy z utęsknieniem wrócili do czasów, w które przeniósł ich Classic. Część raportu każdej z krain poświęcona jest bowiem ich pierwotnemu wyglądowi i historii, które zostają, zgodnie z wolą króla, uzupełnione przez mistrza szpiegów o ich obecny status.

Chociaż na pierwszy rzut oka książka nie wydaje się pozycją fabularną, a jedynie spisem historii krain, artefaktów i różnych ciekawostek, dzięki kompanowi Matiasa nabiera ona pewnych podobieństw do opowieści. W niebezpiecznej i długiej podróży Shawowi towarzyszy dawny pirat i awanturnik, kapitan Flynn Fairwind, który połączył z nim swe ścieżki w książce Przebudzenie Cieni. Flynn stara się nie odstępować Matiasa nawet na krok i nie odmawia sobie przyjemności, aby do każdego raportu towarzysza dorzucić swoje trzy grosze. Gdy wpisy Shawa sporządzane są z niemal z wojskową precyzją i w oficjalnym tonie, wszelkie adnotacje, skreślenia czy komentarze Fairwinda budzą nieraz uśmiech na twarzy przez ich dowcipny ton, a czasami naiwność i absurdalne łączenie niektórych faktów. Absurdalnych zresztą z pozoru, gdyż to właśnie dzięki Flynnowi odkryty zostaje sekret, który doceni każdy z fanów historii Warcrafta.


Wydanie książki naprawdę cieszy oczy i może być prawdziwą ozdobą domowej biblioteczki, jednak jej największy atut skryty jest wewnątrz. Wszystkie strony są w pełni zadrukowane i ustylizowane na pożółkłe karty starych ksiąg. Możemy na nich znaleźć niezwykle klimatyczne szkice znanych z gry miejsc, przedmiotów i całych zestawów strojów, na które polowali rajderzy w dawnych lochach i instancjach. Nie zabraknie też wielobarwnych ilustracji, z których część jest miłym puszczeniem oczka do starych wyjadaczy WoWa, jak np. odświeżony malunek przedstawiający rodzinę Tiriona Fordringa. W grze był to zwykły zrzut ekranu z modelami z gry o lekko zmienionej barwie. Tutaj dostaliśmy pełnoprawny obraz, jaki mógł wisieć na ścianie twierdzy Mardenhold.

Jeśli spojrzymy od strony wizualnej na Podróż przez Azeroth, powyższe szkice i rysunki są zdecydowanie mocną stroną pozycji. Mimo to, najbardziej urzekły mnie dodatki do raportów Matiasa w postaci dokumentów i listów znanych z lore bohaterów takich jak Khadgar, Anduin Wrynn czy Bain Krwawe Kopyto. Każdy z załączonych dokumentów różni się charakterem pisma odpowiednim autorowi. List żelazny, jaki wydał Matiasowi i Flynnowi król Wichrogrodu odznacza się delikatnym i starannym pismem ze zgrabnymi zawijasami wyraźnie wskazującymi na wprawę w posługiwaniu się gęsim piórem. Z kolei przepustka wydana przez Baina (dzięki czemu mistrz szpiegów został wpuszczony nawet do miast Hordy) jest znacznie bardziej toporna i spisana innym narzędziem, jako że masywne paluchy taurena miałyby zapewne problem z utrzymaniem cienkiego i delikatnego pióra.

Na powyższy aspekt zwróciło również uwagę samo Wydawnictwo Insignis, chwaląc się na Instagramie ogromem pracy, jaki trzeba było włożyć w przygotowanie polskich znaków, żeby móc wydać książkę w formie jak najbliższej oryginałowi.

Podróż przez Azeroth można śmiało polecić każdemu fanowi uniwersum, zwłaszcza temu, który z niecierpliwością oczekuje na kolejny tom Kronik Warcrafta. Książka stanowi ciekawe uzupełnienie historii, łącząc zgrabnie lore świata z gameplay’em. Chociaż Wschodnie Królestwa poświęcone są tak dobrze nam znanym krainom, Christie Golden, której powierzono podróżniczą serię, pokazuje, że skrywają jeszcze niejedną tajemnicę.