Oto więc jesteśmy na wyspie Kezan - tętniącej goblińskim, luzackim życiem i wybuchową technologią. Jak się szybko okazuje, jesteśmy w stolicy dość prominentnym obywatelem, który aspiruje wręcz do miana Księcia Handlu, chcąc tym samym zdetronizować obecnego lidera, Gallywixa. Zaczynamy w siedzibie naszej korporacji - KTC, gdzie do dyspozycji mamy klimatyczne biuro, osobistą asystentkę (która jest głównym NPC przydzielającym questy) oraz tereny ekhm... "relaksacyjne". Asystentka Sassy przedstawia nam strategię, dzięki której staniemy się najbardziej wpływową osobą na Kezan. Jej kluczem jest nasz image - od początku pracujemy więc nad stworzeniem sobie jak najlepszego wizerunku wśród goblińskiej społeczności.

Po pierwszych zadaniach, których celem jest zwiększenie wydajności pobliskiej kopalni Kaja'mitu (poprzez wyrżnięcie panoszących się w tunelach metalowych robali i zmianę "podejścia" do pracy zaprzęgniętych tam niewolniczo trolli) dostajemy do naszej dyspozycji kluczyki do własnej fury - to z całą pewnością najfajniejszy element całego startu goblinów. Według naszej asystentki, bujanie się po mieście luksusową bryką wraz z ziomami zjedna nam serca wszystkich mieszkańców Kezan, jednocześnie wzbudzając u nich niewypowiedzianą zazdrość. Czyli kreowanie wizerunku po goblińsku.

Rozrywka to oczywiście numer jeden na liście priorytetów zielonoskórych mistrzów inżynierii. Urocza Sassy przypomina nam więc o "towarzyskim" meczu pomiędzy reprezentacją Kezan a drużyną Rekinów z Karteli Steamwheedle w coś, co można określić jako mechaniczny futbol. Zanim jednak udamy się na mecz, wieziemy się naszą furą do centrum miasta. Tam musimy skopać kilka tyłków, których właściciele są nam winni trochę szmalu. Po daniu im nauczki i ściągnięciu długu udajemy się do banku, gdzie dzięki znajomości z bankierem zostajemy obsłużeni poza (długą!) kolejką i wypłacamy jeszcze nieco naszych funduszy. W ramach kampanii wizerunkowej wyprawiamy bowiem przyjęcie na ogromną skalę i nie szczędzimy nań środków. Za pobrany z banku szmal sprawiamy sobie wystrzałowe wdzianko i w końcu kierujemy się na miejski stadion, by wziąć udział w meczu.

Gdy wkraczamy na boisko, trybuny są już naturalnie pełne rozjuszonych i wzajemnie wrogich kiboli. Zajmujemy pozycję bramkarza (?!), obsadzając stojącego tam Shreddera i odpieramy szaleńczy atak Rekinów Steamwheedle. Kiedy triumfalnie "wykopujemy" piłkę w niebiosa, naszym oczom ukazuje się jednak widok cokolwiek zaskakujący, i co najmniej niepokojący - Deathwing we własnej, smoczej osobie wzlatuje nad Kezan, wieszcząc rychły koniec życia dla śmiertelników i zwiastując erę zmierzchu (sic!). Przy okazji swym ognistym wyziewem budzi do ponownej aktywności wygasły wulkan - Górę Kajaro. Ziema zaczyna się trząść, a na zebraną publiczność pada blady strach.

Wracamy do siedziby KTC. Sassy bagatelizuje problem nagłej wizyty najgroźniejszego smoka w Azeroth i kontynuuje naszą kampanię wizerunkową. Nadszedł czas wskoczyć w nowe ciuszki i rozpocząć balangę. Pół Kezanu sproszone zostało na firmową imprezę, a naszą rolą jest oczywiście zabawianie przybyłych gości. Niektórym serwujemy drinka, innych rozkoszuje widok fajerwerków, a jeszcze inni wyraźnie potrzebują pomocy w wytrzeźwieniu po golnięciu paru głębszych. Sielanka szybko jednak się kończy, kiedy na imprezę wpada zgraja piratów. Musimy ratować swoją karierę i reputację, osobiście wybijając intruzów. Gdy wydawało się już, że to koniec kłopotów, Góra Kajaro zaczyna wypluwać kule ognia i lawy, skutecznie psując wszystkim nastrój.

Na domiar złego, w siedzibie firmy pojawia się Gallywix, który czuje się urażony faktem, iż nie został zaproszony na imprezę (to za jego sprawką zjawili się piraci). Książe Handlu oznajmia, iż organizuje ewakuację z Kezan swoim prywatnym statkiem, żądając jednak za miejscówkę niebotycznej sumy szmalcu. Zdeterminowana, by wraz z nami opuścić wyspę, Sassy próbuje na różne sposoby skołować kwotę, jakiej życzy sobie Książe. I tak, za jej namową, masakrujemy przydrożnych rabusiów (zagarniając rzecz jasna to, co nakradli), wyciągamy wszystkie swoje oszczędności z banku, a nawet pod przebraniem szarego sługusa okradamy posiadłość Gallywixa, by opchnąć mu później za bilet jego własne skarby. Kiedy okazuje się, że wszystko to mało, Sassy podejmuje bolesną decyzję o puszczeniu siedziby naszego KTC z dymem i odebraniu należnych w związku z tym wypadkiem środków z ubezpieczenia.

Kiedy mamy w łapskach całą sumkę, wsiadamy do naszej fury i pędzimy na statek Gallywixa, łamiąc wszystkie przepisy ruchu drogowego. Epickim skokiem wpadamy na pokład i w jednym momencie uświadamiamy sobie, że ten... padalec Gallywix nie dość, że zachachmęcił cały szmal, to jeszcze zrobił z nas niewolników! Statek odpływa, biorąc kurs na Kalimdor...