Potrzebuję Twojej pomocy. Pozostało niewiele czasu. Jestem przetrzymywany w czymś, co mam nadzieję, że okaże się tylko koszmarem.

Kilka dni temu cieszyłem się morskim powietrzem. Mieliśmy przejąć kluczowe szlaki handlowe, by zwyciężyć Hordę na morzu. Ich flota pojawiła się w naszych lunetach. Naszym światem stał się ogłuszający huk walki, zapach prochu i poczucie strachu. Patrząc na to, wiem, że to nie był prawdziwy strach.

Nie byliśmy samotni na tych wodach. Nasz marynarski sprzęt zwrócił czyjąś uwagę i uczynił nas ofiarami. Nasz okręt już był rozdarty i nabierał wody, gdy zauważyliśmy przedziwną istotę przybywającą z głębin i roztrzaskującą kadłub, pochłaniając nas na dno oceanu. To wszystko stało się tak szybko. Szybko znaleźliśmy się pod wodą, jednak miałem nadzieję by przegrupować się z jakimiś ocalałymi, których mógłbym odnaleźć w ogrodzie glonów, ciągle walcząc o szansę oddechu. Wtedy rozpoczęło się natarcie. Ze wszystkich stron roje brutalnych nag uderzyły na nas i większość pojmały. Pobity prawie do śmierci, obudziłem się w agonii, skuty łańcuchami.

I tu ciągle jestem. Mogę jedynie opisać nasze więzienie jako bardzo duże i w pewien sposób żywe. Jesteśmy teraz w rękach nag. Ocalali kompani, będący w lepszym stanie ode mnie są brani do niewolniczej pracy.

Jednemu udało się uciec. Thomasowi. Jednak niedaleko, ponieważ widziałem jak przynosili go z powrotem. Zanim trafił do obozu, mówił przerażony o jakiejś wielkiej muszli chroniącej to żyjące więzienie, rozległe ruiny Nocnych Elfów na horyzoncie, dziwne rytuały nag w pobliżu i morskich vrykuli walczących z naszymi oprawcami. To miało trochę sensu. Chociaż mógł zwariować. Albo ja oszalałem, mając nadzieję, żę vrykule walczą by nas oswobodzić.

Straże więzienne ponownie odeszły. Przekaż te słowa do Stormwind. Zatopione miasto jest dalekie od wyginięcia. Nagi knują coś przerażającego. Błagam, pomóż.