Po nieoczekiwanie długiej przerwie wracamy z kolejnym Rankingiem Klątwy Naxxramas. Od premiery pierwszej przygody Hearthstone minęło parę miesięcy, tym samym zmieniła się przydatność niektórych kart. Trzeci rewir przyniósł ze sobą najwięcej z nich - Miracle Shaman, który wykorzystuje 1/3 obecnych w dzisiejszym rankingu kart, równie szybko zdobył popularność, co odszedł w niepamięć. Nie widujemy już w Zoo Pana Śmierci, nie wspominając o Tańczących Mieczach, goszczących w tej talii krócej niż tydzień. Czas zatem zrewidować część poglądów o nagrodach Rewiru Zbrojnych.





6. Dancing Swords - 1HP nie jest tego wart

Miecze nie wymagają większego komentarza: większość klas posiada lepszych stronników za 3 many (nawet neutralny Injurd Blademaster sobie poradzi), a dodatkowy punkt życia pozwoli przeżyć może turę dłużej. Nigdy nie zmniejszymy przewagi wroga, na jego tempo też specjalnie to nie wpłynie. Jedyne zastosowanie, jakie dostrzegam, to Mill Decki, czyli talie skupiające się na dobieraniu wrogowi tylu kart, że w końcu zaczyna je tracić. Wydawać by się mogło, że wystarczy mieć w ręce Wyciszenie, ale poświęcanie tylu środków dla tak niewielkiej korzyści trudno nazwać dobrym pomysłem.






5. Baron Rivendare - element combo, które rzadko się udaje

Początkowo Baron wywołał wokół siebie duże zainteresowanie; to dzięki niemu po raz pierwszy zobaczyliśmy 6 Leeroy'ów Jenkinsów w jednej turze, to on miał być główną strukturą nowych talii opartych na Agonii. Zerwikrusz nie przetrwał jednak próby czasu i dzisiaj trudno go gdziekolwiek spotkać. Oczywiście najlepiej łączyć go z zaklęciami Szamana - Duch Przodków i Reinkarnacja - ale tego typu kombinacja bardzo rzadko zapewnia natychmiastową wygraną; obecnie można jej użyć głównie w sytuacjach, gdy wcześniej wystawiło się coś na planszę. Po co więc dodawać do talii stronników, którzy działają tylko jeżeli ma się przewagę, łatwo ich skontrować (Kodo, Shadow Word) i sami w sobie nie stanowią zagrożenia? Uwaga - jeżeli na stole masz drugiego Barona, efekt się nie skumuluje.


4. Reincarnate - udajmy, że Miracle Shaman istnieje naprawdę

No właśnie, jak to z tym Cudotwórczym Thrallem jest naprawdę? Powiedzmy, że trochę inaczej niż w WoWie; jeśli chcesz, żeby wysolował Deathwinga, potrzebujesz czegoś ponad wskrzeszanie swoich stronników. Reinkarnacja dobrana w kryzysowym momencie raczej nie pozwoli rozwiązać wielu problemów, a jak pisałem przy Baronie Zerwikruszu, budowanie talii na zasadzie "jeśli tylko wszystko pójdzie po mojej myśli" jest błędem. Mimo wszystko, sens w Reinkarnacji znaleźć łatwiej, niż w Ancestral Healing, bo potrafi przywrócić Boską Tarczę, aktywować Agonię, a w połączeniu z Duchem Przodków - sklonować stronnika. W Goblins vs Gnomes z pewnością zyska trochę na sile, za sprawą nowych Załogowych Mechów.






3. Death Lord - dobry przeciw aggro, ryzykowny przeciw control

Podliczając statystyki dochodzę do wniosku, że bez towarzyszącej mu wady kosztowałby 5 many. Idąc tym tokiem myślenia, Pan Śmierci, aby się zwrócił, musi zmusić wroga do wydania dodatkowych 2 kryształów many. A że Kapłan potrafi takiego stronnika leczyć i leczyć... Wracając do umiejętności, której skutki przynoszą, ładnie mówiąc, wątpliwe korzyści: zdarzy się, że oszczędzimy Paladynowi fatygę z Tirionem Fordrigniem, ale w najlepszym wypadku, oponent straci okazję do wykorzystania Okrzyku Bojowego (np. Azure Drake), albo my zaprzepaścimy jego combo (np. gdy zabijemy Leeroy'a Jenkinsa zanim ten zaszarżuje). Na szczęście prawie żaden Szaman nie korzysta z Earth Elementala, więc nie trzeba się obawiać tego, że pozbędziemy się Przeładowania. Naturalnie, 2 punkty ataku wystawiają Pana Śmierci na niebezpieczeństwo szybkiego skontrowania, chociaż w niektórych sytuacjach Cabal Shadow Priest ze strony przeciwnika może mieć dobre skutki.


2. Void Caller - Sukkub i Lord Otchłani w końcu grywalni...?

Herold miał zapoczątkować nową modę u Czarnoksiężnika - upychanie do talii wszystkich Demonów. Jak skończył się ten pomysł być może sami wiecie, ale dla tych, którzy mają szczęście nie trafiać na Zoo- i Handlocków w rozgrywkach rankingowych - w porównaniu do innych rozwiązań okazał się zbyt słaby. Nieprzyjemne, wręcz uniemożliwiające zagranie efekty takich stronników jak Succubus czy Pit Lord, są negowane przez Herolda, ale Szarża Doom Guarda pozostaje, więc póki nie wyjmie z naszej ręki Lorda Jaraxxusa lub Void Terrora, jego Agonia będzie korzystna. Sęk jednak w tym, że możemy to zrobić tylko dwa razy, a za resztę przyjdzie nam ponieść przykrą opłatę. Nic nie stoi na przeszkodzie, by ograniczyć liczbę Demonów, tyle że wtedy trudniej na nie trafić i wymaga to marnowania miejsca na Sense Demons. Dlatego też Herold Pustki, pomimo ciekawego konceptu, sprawdza się głównie na arenie, a w rankingu potrzebuje innej mety i wsparcia nowych kart.



1. Spectral Knight - ty dostajesz Druida Szponów, ty też dostajesz Druida Szponów, wszyscy dostajecie Druida Szponów!

Przed Naxxramas nie istniało wielu udanych, a zarazem neutralnych stronników za 5 many - zmieniło się to, gdy wprowadzono Śluzożera, Loatheba i właśnie Widmowego Rycerza - odpowiadającego statystykami uwielbianemu wówczas Druidowi Szponów. Różnica polega na tym, że Rycerza nie da się zniszczyć bezpośrednim zaklęciem. Dodanie mu Prowokacji przy użyciu Defender of Argus oznacza, że wróg będzie musiał naprawdę się natrudzić, aby go zabić; 3 mali stronnicy to norma. Wciąż jednak pozostaje podatny na Betrayal i Con of Cold (pozycjonowanie obok słabych lub ukrytych stronników nierzadko rozwiązuje problem) oraz może stać się celem Okrzyków Bojowych. Pod względem solidności wyprzedza większość kart, aczkolwiek traci na użyteczności, gdy wróg ma stół wypełniony stronnikami o dużym ataku. Bądź co bądź, równie samowystarczalne karty są nieocenione, przede wszystkim na arenie.