Historia Wrath of the Lich King

Początek Króla Lisza

Rozdział 1 : Klątwa Ner'zhula

Starszy szaman Ner'zhul był jednym z największych duchowych przywódców wśród orków. Zwiedziony przez demona Kil'jaedena zapoczątkował wydarzenia prowadzące orków do zepsucia i stworzenia krwiożerczej Hordy. Ostatecznie Ner'zhul odmówił jednak oddania swych ludzi pod władanie Płonącego Legionu.

Władca demonów Kil'jaeden, ukarał Ner'zhula za jego bunt, niszcząc jego ciało i torturując duszę. Demon dał Ner'zhulowi ostatnią szansę: miał służyć Legionowi bezwarunkowo albo dozna niewyobrażalnego, wiecznego bólu. Nie mając innego wyboru, Ner'zhul ślubował słuchać Kil'jaedena i narodził się ponownie jako przeklęty i bardzo potężny agent Legionu - Król Lisz.

Duch Ner'zhula był skuty kajdanami magii, przybrany w starożytną zbroję i obdarzony w potężne Ostrze Mrozu. Aby upewnić się, że Ner'zhul jest posłuszny, Kil'jaeden zamknął zbroję i Ostrze Mrozu w stworzonym w sposób mistrzowski bloku lodu zebranego daleko w granicach Twisting Nether. Ten mroźny kryształ został później umieszczony w świecie Azeroth w bezludnym, śnieżnym i opustoszałym Northrend.

Wśród zdolności, którymi został obdarzony Król Lisz, było panowanie nad własną śmiercią. W obrębie swego Lodowego Tronu, Ner'zhul zebrał pewną liczbę nieumarłych, aby ci mu służyli i zmierzyli się w walce z Nerubianami (Azjol-Nerub) i ich potężnym władcą pająków (Anub'arak). Choć wojna przeciwko wściekłym pająkom rozszalała się w przeciągu kilku lat, wielu narubian, którzy polegli w bitwie, szybko stawali się niewolnikami żelaznej woli Króla Lisza. Anub'arak sam ostatecznie przygotował zasadzkę i został zabity, a następnie powstał ponownie i dołączył do szeregów Ner'zhula jako przerażający władca.

Król Lisz zdawał się wiernie służyć swemu władcy, ale naprawdę przygotowywał przebiegły i niszczycielski plan. Stworzył on małe pęknięcie w swym więzieniu, wepchnął do niego Ostrze Mrozu i kazał swym sługom, aby przenieśli runiczne ostrze z dala od Lodowego Tronu. Ner'zhul wykorzystał miecz jako przynętę na potężnego mistrza: jedyną rzecz, która mogła go uczynić wolnym i uwolnić jego służących. Podczas gdy Ostrze Mrozu było przygotowywane, aby służyło swemu przyszłemu celowi, Król Lisz kontynuował wraz ze swym demonicznym panem porządek dzienny.

Od czasu przybycia do Azeroth, Król Lisz był twórcą podstępnej plagi nieumarłych, straszliwość tej choroby polegała na tym iż miała na celu unicestwienie ludzi i stworzenie armii wiernej Płonącemu Legionowi. Aby przyśpieszyć rozprzestrzenianie się choroby, Król Lisz zwerbował potężnego sojusznika w postaci ambitnego maga o imieniu Kel'Thuzad, starszego członka rady Dalaranu.

Pod czujnym okiem Króla Lisza, Kel'Thuzad stworzył Kult Potępionych, grupę ludzi, której obiecał równość społeczną oraz wieczne życie w Azeroth. Kultyzm rozpowszechniał plagę w całym północnym Lordaeronie, gromadząc chmarę nieumarłych. Kel'Thuzad ujrzał wyrastającą armię i nazwał ją „Plagą”, dla kaprysu Króla Lisza była zdolna oczyścić świat z ludzi.

Rozdział 2 : Przejęcie Frostmourne'a

Arcymag Antonidas podejrzewał, że plaga nieumarłych miała magiczne pochodzenie więc wysłał czarodziejkę Jainę Proudmoore do ziem północnych, by je zbadała. Wraz z nią podążył książę Arthas, jedyny syn Króla Terenasa. Jaina i Arthas odnaleźli i zabili sługę Króla Lisza, Kel’Thuzada, ale śmierć nekromanty nie powstrzymała Plagi. Ponieważ walka z nieumarłymi wciąż trwała, wiara i cierpliwość księcia zaczęły słabnąć.

Wraz z legendarnym paladynem Utherem Lightbringerem, Arthas i Jaina przybyli do bram Stratholme, lecz zbyt późno, aby przerwać rozprzestrzenianie się zakażonego ziarna. Arthas uświadomił sobie, że niewinni wieśniacy nieuchronnie dołączą do rosnących szeregów nieumarłych. Nakazał więc Utherowi oczyścić miasto i wymordować cywili zanim mogliby stać się sługami Plagi. Gdy Uther odmówił, Arthas oskarżył zasłużonego rycerza i rozwiązał Zakon Srebrnej Dłoni. Uther i większość jego pozostałej kawalerii opuścili wioskę w odrazie, a Jaina, przerażona decyzją Arthasa, także go opuściła.

Pomimo utraty popierających go sił, Arthas wykonał swój plan, wyrzynając niewinnych mieszkańców i paląc każdy budynek, który jeszcze pozostał. Coś w Arthasie umarło tego dnia, a opuszczając Stratholme, pozostawił wiele ze swego człowieczeństwa w tych płonących ruinach.

Książe następnie obiecał sobie powstrzymać Plagę za wszelką cenę. W miarę czasu zauważył, że źródło plagi jest w Northrend. Z ciężkim sercem i niezłomną determinacją, książę podążył na śnieżny dach świata. W Northrend Arthas ku swemu zdziwieniu spotkał starego przyjaciela, krasnoluda Muradina Miedziobrodego. Muradin poszukiwał ostrza znanego ze swych legendarnych mocy, ostrza zwanego Frostmourne (Ostrzem Mrozu). Arthas postanowił odszukać zaklęte ostrze i użyć je przeciwko Pladze. Jednakże, przy ponaglaniach Uthera, Król Terenas wkrótce odwołał z misji Arthasa i jego ekipę. Zanim ekspedycja wypłynęła do domu, Arthas wynajął miejscowych najemników by spalili statki. Prowadząc swą grupę do statków, Arthas udawał zaskoczenie i rozkazał swym gorzko rozczarowanym żołnierzom wytropić i zabić najemników.

Arthas po tych wydarzeniach przeczesywał mroźne pustkowia, aby odnaleźć przedmiot, który był kluczem do zbawienia jego ludu. W tym czasie Muradin i Arthas odkryli Ostrze Mrozu i przeczytali złowieszczą inskrypcję na jego piedestale. Inskrypcja ostrzegała, że dzierżąc Ostrze Mrozu zyska wieczną potęgę, ale za pewną cenę: „Jako ostrze rozdziera ciało tak i jego moc rani duszę”. Pomimo ostrzeżeń i protestów Muradina, Arthas przysiągł, że zapłaci każdą cenę, aby władać ostrzem.

Przy lekkomyślnej deklaracji księcia, Ostrze Mrozu uwolniło się samodzielnie z oków lodu, w których było do tej pory uwięzione, w procesie tym Muradin stracił jednak życie. Arthas pochwycił ostrze, które zniszczyło jego pozostałe resztki człowieczeństwa. Książe nie mógł przypuszczać, że Król Lisz był prawdziwym panem ostrza, ani też, że w dodatku oprócz zaklęcia Kil’jaedena, Ostrze Mrozu władało mocą, którą nadał mu Ner’zhul: zdolnością kradzenia dusz żywych istot.

Z Ostrzem Mrozu w dłoni i ciemności w sercu, Arthas wyruszył w zamarznięte pustkowia, aby odpowiedzieć na wołanie swego nowego pana...

Ciąg dalszy nastąpi...