Wrathalion a WoD...?

Tak zastanawiało mnie, co powiedział Wrathion o przygotowywaniu nas do walki z Legionem, i o kilku rzeczach wokół. Spójrzcie na to tak (oczywiście dla równoległej czasoprzestrzeni, sigh): Ner'zul ginie, Lich Kinga nie ma. Orkowie nie przeprowadzają inwazji na Azeroth, nie ma Thralla. Nie rozbił się Exodar, nie zginęło mnóstwo draeneiów... etc, etc. Tak wielu konfliktom można zapobiec, a jeszcze większej ilości pozbyć się w zarodku!(Tak, tylko alianckie przykłady, Hordy nie znam, to się nie wypowiadam.)
Co za tym idzie, (*tamto*) Azeroth jest skrajnie nudne. Gul'dan zabawia się u nas, więc Legion tam się pchać nie będzie. Historia Illidana, ba, Medivha, może potoczyć się skrajnie inaczej. Anduin nie będzie pobierał nauk od Velena, o ile Varian będzie miał syna... Tylko z Gnomami nic nie wiadomo, ich Blizzard chyba w ogóle nie lubi i w ogóle o nich wszyscy zapomnieli.

Tak więc... jesteśmy chyba bohaterami, bo uratowaliśmy nie jeden, ale dwa światy. Ale... Kurczę, no, mógłby nam chociaż Wrathion zaserwować uścisk prezesa czy order uśmiechu.


Co o tym sądzicie?

Osobiście uważam, że to wszystko jest trochę śmieszne. Nasze frakcje prowadzą wojnę za wojną, kończy się jedno wyzwanie (dodatek), a zaraz trzeba szykować się na kolejny konflikt. Wygląda to trochę tak, jakby Horda i Przymierze miały jakieś nieograniczone zasoby żołnierzy i sił, a nasi herosowie są praktycznie nieśmiertelni. Wydaje mi się, że po tylu kampaniach (nawet zwycięskich) nasze wojska by się zwyczajnie wykrwawiły. Nie wiem skąd te niewyczerpane zasoby wśród naszych frakcji :)