Opis
Gdy zaraza Płonącego Legionu wtargnęła do świętych lasów Kalimdoru, jej straszliwą moc pierwsze poczuły tamtejsze dzikie stworzenia. Niegdyś łagodne i spokojne zwierzęta przemieniły się w bezwzględnych i okrutnych zabójców; ich ciała sparszywiały, a dusze utraciły dawną świętość. Stały się demonicznymi pomiotami. Wkrótce potem, furbolgów, niedźwiedzich synów lasu spotkał ten sam los. Niemal cała rasa została ogarnięta zarazą Legionu. Jednak, pomimo chaosu i szaleństwa, jedno z furbolgowych plemion zdołało oprzeć się ciemności zapadającej nad Kalimdorem.
W bezpiecznym Timbermaw Hold, furbolgowie rodu Timbermaw przeżywali prawdziwy horror. Byli zmuszeni biernie patrzeć, jak ich ukochany las powoli przeradza się w siedzibę szalonych i nieokrzesanych złych mocy. Kiedy duchy lasu przestały do nich przemawiać, plemię Timbermaw zrozumiało, że ich dom przepadł... prawdopodobnie na zawsze. Zaraza była tak dotkliwa, że nawet długo po tym, jak Illidan Zdrajca wchłonął jej źródło, potężny warlockowy artefakt zwany Czaszką Gul'Dana i pokonał lidera demonów, Tichondriusa, skaza w lasach pozostała. I tak, umarły las stał się znany jako Felwood.
Po pokonaniu Płonącego Legionu, Timbermaw powoli zaczęło wychodzić z bezpiecznego Timbermaw Hold. Po tym co przeżyli, obawiają się każdego obcego, który mógłby okazać się wrogiem i zagrozić furbolgom. Nie chcą jednak dopuścić do siebie myśli, iż są ostatnią „wolną” rasą świata. Podróżnicy, którzy znajdą Timbermaw Hold w północnym Felwood i dowiodą swych przyjacielskich intencji względem furbolgów przekonają się, że ci cenią swych sojuszników ponad wszystko. Mimo że nie maja oni jubilerów ani żadnych bogaczy w swych szeregach, to jednak ich szamanistyczna tradycja jest wciąż silna. Doskonale znają się na wytwarzaniu zbrój ze zwierzęcych skór i niesamowicie lubią rozdawać swe lecznicze talizmany przyjaciołom swojego plemienia. Głównym celem Timbermaw jest położenie kresu ekspansji swych skażonych braci i znalezienie sposobu na wyleczenie ran jakich doznał Felwood, by ktoregoś dnia stare lasy ponownie rozbrzmiały spokojnymi odgłosami swych mieszkańców i delikatnym śmiechem dzieci lasu...